روزانه اخبار و اطلاعات زیادی از طریق رسانه‌های مختلف به گوش و چشم مخاطب می‌رسد. به‌راستی رسالت یک رسانه خوب چیست؟
بیشتر بخوانید
واقعیت این است که اگر ما تصویر روشن و شفافی از هدف‌ها نداشته باشیم، با وضعیتی مبهم و ناشناخته روبرو خواهیم شد. اولین راه برای رهایی از این ابهام، نوشتن است.
ما کارهای احمقانه‌ای که انجام داده‌ایم یا کارهایی که به دلیل کمالگرایی انجام ندادیم به‌صورت شفاف، با غلبه بر ترس درونی، عریان و بی‌پرده می‌نویسیم.
بعضی از مردم کتاب خواندن را کاری بیهوده می‌دانند. در برخی موارد دیده‌شده که از افراد کتاب‌خوان به‌عنوان انسان‌هایی شیاد، عوام‌فریب و ژست روشنفکر گرفته یاد می‌کنند. آیا مطالعه کردن هیچ فایده‌ی دیگری ندارد؟
یکی از معضلات اصلی کتاب‌نخوان‌ها این است که راه و روش کتاب خواندن را بلد نیستند. دسته‌ای از آنان دوست دارند مطالعه کنند ولی نمی‌دانند چطور بخوانند. همواره بهانه‌های مختلفی وجود دارد. در این نوشته به هفت نکتهٔ مهم اشاره می‌کنم.
ویرگول مکانی است عمومی و رایگان برای درج محتوا. هرکسی که نوشتن را دوست دارد می‌تواند در ویرگول بنویسد در عوض ویرگول کاری می‌کند که نوشته‌اش توسط دیگران دیده و خوانده شود.
صفحات صبحگاهی برای هر کس که بخواهد زندگی خلاقی داشته باشد، مؤثر واقع خواهد شد. صفحات صبحگاهی به ما احساس امنیت می‌دهند، امنیت کافی برای خطر کردن. «جولیا کامرون»
دوست عزیزم سید محمد حسینی کار ارزشمندی انجام داده. این پست را بخوانید تا متوجه شوید.
برای اینکه جامعه‌ای متعالی داشته باشیم در ابتدا باید افراد متعالی پرورش دهیم. مهم‌ترین اصل در پیشرفت انسان‌ها مطالعه است. هرچه افراد جامعه کتاب‌خوان‌تر باشند کیفیت رشد جامعه بیشتر خواهد شد. چه خوب است ما نیز سهمی در آن داشته باشیم.
انسان‌ها دائم به دنبال مخفی نگه‌داشتن تفکرات و رفتارهایشان هستند و اکثراً تمایلی به افشای آن‌ها ندارند. پس چه کسی برای ما پرونده‌سازی می‌کند؟